بررسی اپیدمیولوژیک لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان در سالهای ۱۳۸۴-۱۳۷۸

سابقه و هدف: ایران یکی از کانون های مهم لیشمانیوز جلدی در جهان است. در کشور ما کانون های متعددی از این بیماری و به دو نوع شهری و روستایی دیده می شود. شهرستان دامغان یکی از کانون های اندمیک لیشمانیوز جلدی در ایران است که در سال 1378 بیماری به صورت اپیدمی درآمد. با توجه به این که مطالعات اندکی در مورد این بیماری در شهرستان دامغان انجام شده است، این پژوهش به منظور بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک بیماری طی سال های 1384-1378 و بررسی میزان تأثیر مداخلات کنترلی صورت گرفته، انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی است. مطالعه با استفاده از داده های مربوط به حدود 3460 نفر از افراد بیمار، موجود در مرکز بهداشت شهرستان دامغان انجام شد. با استفاده از فرم های خلاصه اطلاعات همه گیر شناسی بیماری سالک و فرم مشخصات فردی بیماران، خصوصیات بیماران و شرایط بالینی آنان از جمله سن، جنس، محل اسکان، سابقه مهاجرت، فصل و سال تشخیص بیماری، و درگیری اعضای مختلف بدن گردآوری شد و توسط نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان بروز بیماری در طی سالهای 78 تا 84 به ترتیب7/1168، 8/558، 1/538، 2/525، 8/5٧٨، 548، 312 مورد در صد هزار نفر جمعیت بود. میزان بروز بیماری در روستا بیش تر از شهر، و در مردان بیش تر از زنان بود. شایع ترین محل ضایعات دست ها (55 درصد) و سپس پاها (43 درصد) بود. بیش ترین موارد بیماری در فصل پاییز بوده است که بیشتر مطرح کننده نوع روستایی بیماری می باشد. نتیجه گیری: در حال حاضر، شهرستان دامغان در استان سمنان بدلیل داشتن شرایط مناسب برای انتقال بیماری از مناطق اندمیک لیشمانیوز جلدی محسوب می شود. روند بروز بیماری در طی سال های 84-78 حاکی از کنترل اپیدمی سال 78 می باشد.